روایت "بشارت دادن پایان ماه صفر به پیامبر" صحت ندارد

آن چه در این مقاله کوتاه ولی مهم می خوانید :

روایت " بشارت دادن به پیامبر صلی الله علیه و آله در مورد اتمام ماه صفر" صحت ندارد و این روایت از روی روایتی دیگر که در این مقاله به آن اشاره می شود، جعل شده است.همچنین برخی بدعتها و خرافاتی که در روز و شب آخر بین برخی از مردم ترویج می شود، هیچ گونه سند و منبعی ندارند و باید از آن ها پرهیز کرد.

روایت "بشارت دادن پایان ماه صفر به پیامبر" صحت ندارد.

چند سالی است که در اواخر ماه صفر خصوصا شب آخر صفر پیامکی بین مردم دست به دست می شود که در آن روایتی از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل شده که " هر کس پایان ماه صفر را به من بشارت دهد، بهشت بر او واجب می شود"

   در این که ماه صفر ماه حزن و اندوه اهل بیت پیامبر صلوات الله علیهم اجمعین است هیچ بحثی نیست اما در این میان عده ای، برداشت های غلط یا سلیقه ای خود را به نام دین و اولیای دین به مردم القاء می کنند. از جمله این که، از ماه صفر با عنوان ماه نحس تعبیر می کنند حال آن که منطق دین اصولا نحس بودن ایام را قبول ندارد.

   عده ای هم با برداشت غلط از روایات و بی اطلاعی از جعلی که در برخی روایات صورت گرفته، به بهانه پایان دو ماه، عزا و اندوه اهل بیت علیهم السلام، روایتی را نقل مجالس می کنند. خصوصا که در سال های اخیر پیامک های مناسبتی و پستهایی در فضای مجازی بازار خوبی پیدا کرده و اپراتورها در این مناسبات درآمد خوبی کسب می کنند، این افراد هم به اغراض مادی عده ای کمک می کنند و هم با این کار و ترویج خرافات و جعلیات، به دین لطمه می زنند.

استناد این عده در بشارت دادن پایان ماه صفر، روایتی است که اصلا سندی درست ندارد و چه بسا با روایت دیگری که در بحارالانوار، علل الشرایع، معانی الاخبار و برخی دیگر از کتب روایی شیعه آمده و مضمونی کاملا متفاوت با موضوعی خاص دارد، اشتباه کرده اند.

در این روایت نقل شده که روزی پیامبر صلی الله علیه و آله در جمع برخی از اصحاب خود در مسجد قبا نشسته بودند که فرمود : هر کس در این ساعت بر جمع ما وارد شود، او اهل بهشت است؛ در این میان عده ای به سرعت از مسجد خارج شدند تا دوباره به مسجد برگردند و اولین کسی باشند که داخل شده اند تا مشمول این وعده پیامبر صلی الله علیه و آله شوند اما پیامبر صلی الله علیه و آله به عده ای که در مسجد باقی مانده بودند فرمود : هر کس وارد شود و به من خبر دهد ماه آذار به پایان رسیده، بهشت بر او واجب است؛ در این حین مردم برگشتند و در میان آن ها ابوذر حاضر بود؛ پیامبر صلی الله علیه و آله به ابوذر فرمود : در چه ماهی از ماههای رومی قرار داریم؟ ابوذر عرض کرد: ماه آذار تمام شد و به پایان رسید. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود : این را می دانستم ولی خواستم (با این علامت) مردم هم بدانند که آن کسی که بهشت بر او واجب است، تو هستی و چرا اهل بهشت نباشی در حالی که تو به خاطر محبتی که به اهل بیت من داری تبعید می شوی و تنها زندگی می کنی و تنها جان می دهی ...

کاملا مشخص است که بحث در این روایت : اولا خبر دادن از اتمام ماه (آذار) در تقویم رومی (تقریبا مطابق با ماه فروردین) است و ثانیا، خود این خبر دادن از اتمام ماه (آذار) هیچ خصوصیتی نداشته و هدف پیامبر صلی الله علیه و آله نبوده بلکه ایشان با علم به این که از اتمام ماه (آذار) فقط ابوذر اطلاع دارد، این مسأله را علامتی قرار داده اند برای شناسایی او و معرفی وی به اصحاب خویش و خبر دادن از آینده او.

آن طور که معلوم است عده ای که روایت " بشارت دادن پایان ماه صفر صلی الله علیه و آله " را برای اولین بار نقل کرده اند به نوعی از این روایت الگو برداشته اند که پیامبر صلی الله علیه و آله فرموده است : مَنْ بَشَّرَنِی‏ بِخُرُوجِ آذَارَ فَلَهُ‏ الْجَنَّة و به جای (آذار) از لفظ (صفر) استفاده کرده اند. کسی که به منابع روایی معتبر شیعی آگاهی و تسلط داشته باشد با مراجعه به آن ها خواهد دید که هیچ روایتی مبنی بر "بشارت پایان دادن ماه صفر به پیامبر صلی الله علیه و آله " وجود ندارد.

   همچنین برخی از نقل هایی که متأسفانه امروزه خصوصا در مجالس بانوان ترویج می شود مثل کوبیدن در هفت خانه در شب آخر صفر یا روشن کردن شمع یا اقامت در مسجد  و ... همه بدعت های بی سند و بی منبعی هستند که برخی با سوء استفاده از احساسات و عواطف دینی مردم ، به ترویج آن ها اقدام می کنند و از دین چهره ای خنثی، بی منطق، آبکی و ... نمایش می دهند.

خطر اعتقاد به خرافات و بدعتها کمتر از خطر بی دینی نیست.